Bob Dylan / W. Ambros Oh höft's ma, bitte höft's ma hod da Sandler g'schrian: "i wü ned dass' mi aussetrog'n und in' Häf'n ummefian. I hob scho so vü durchg'mocht und mei Zeit is praktisch um, und i waß ned wos i foisch g'mocht hob, i waß ned warum". Da Richta schaut eahm an und sogt mit Tränen in de Aug'n: "Du wirst des nie vasteh'n Oida, wos soll i da no sog'n ..." De G'schworenen hob'n no imma ned gnua, sie woll'n dass ma eahm hängt, und drauß'n steht a Mensch'nmenge, de zum Eingang drängt. "Jetzt heat's endlich auf mit der Quwöhlerei" hod de Krank'nschwesta g'schrian, "der hoit des doch nie aus, der Oide wird uns no krepier'n". Auf amoi hod da Blitz eing'schlog'n und olle san g'leg'n im Dreck und wia's zum Bet'n aufgheat hob'n do woa da Sandler weg juhu !